Merhabalar. Uzun yazılar yazmayalı çok oldu. Hem özledim hem de artık bir şeyleri atıp zihnimde yer açma vaktim geldi. Nerden başlasam bilemiyorum. O yüzden direkt giriş yapıyorum.
Dün(aslında bu sabah oluyor) benim doğum günümdü. 22'imden gün aldım. Sürekli kendime; n'olacak, neleri başarmış olacağım, hayatımda kimler olacak, değişimim hangi yönde olacak, ayakta kalabilecek miyim?.. diye yüzlerce soru sorarak merak ettiğim yirmili yaşlarımdayım. Daha iki-üç ay önce kendimi 18'imde hissediyordum. Şimdi ise olgunlaştığımın farkındayım. Bu kısa sürede ne değişti derseniz; hayattan beklentim, daha doğrusu insanlardan beklentim değişti. Kendi değerimin farkında olduğumu söylemiştim bir yazımda. Farkındalık yetmiyor. İyileşip eyleme geçmeye başladım. Yıllar önce terk ettiğim hobilerime döndüm. Hayatın koşuşturmasında kaybolan zevklerime kavuştum. Kendimi geliştirmeye, bıraktığım yerden devam ediyorum. Her ne kadar önemsemediğimi söylesem de beynimi çürüten düşüncelerden bir şekilde kurtuldum. Kesinlikle anneme anlatmam, onun dizinde ağlamış olmam iyi geldi. Yıllardır içimde tuttuğum burukluğu sonunda gösterme cesaretinde bulundum. Onun içinde bir yerlerde de acılarını tazelediğimi biliyorum ama aynı zamanda benim gibi paylaşmış olmanın hafifliğini yaşadığından eminim. Söyleyince insanların komiğine gidebiliyor (anlam veremedikleri için). Karanlık bazı insanlar için gerçekten korkunçtur ve ben karanlıkta uyuyamazdım. Annemle dertleştiğim gecenin ertesinde ışığı söndürüp uyudum. Bunun anlamını 6 yıldır ışıkla uyuyup her gününe yorgun uyanmayan birinin anlamasını elbette beklemiyorum. (Neyse bu önemli değil, geçiyorum.) Bu sayede hayatımdaki en büyük sorunlardan birini de bulmuş oldum: Paylaşmak! Ekmeğimi aşımı, paramı, güzel olan her şeyimi paylaşırım. Sorgusuz sualsiz feda ederim. İş sorunlarımı çözmek olunca kendi kendime çabalarım. Kimsenin rahatı bozulmasın, kimse üzülmesin, kimse zorda kalmasın diye sesimi çıkarmazdım. Bunun beni güçlü yapmadığını neyse ki fark ettim.
Paylaşmadıkça, önemsenmiyorum.
Paylaşmadıkça, yalnızlaşıyorum.
Bir şeye ihtiyacımız varsa ve istiyorsak talep etmeliyiz. Herkes sizin neye ihtiyacınız olduğunu bilecek kadar ince düşünceli değildir. Bazıları sadece kendileri için ister. Bazıları da sadece isteyeni gözetir. İstememek de bir reddediştir ve mahrum kalışımız aslında reddettiğimiz içindir. Kendimiz dışında herkesi düşündüğümüzde en son gelip bizim hakkımızı da birileri mutlaka yer. O yüzden önceliğim artık benim. Başkalarının zevklerine, isteklerine göre yaşamayı artık reddediyorum. Herkes de beni böyle kabul etmek zorunda. Yine yararım da zararım da kendime. Ben sadece hakkım olan hayattan artık vazgeçmeyeceğim. Susmayacağım, durmayacağım, yerimde saymayacağım, bunu da sonra yaparım deyip geleceğime bir ihtiyaçlar çöplüğü bırakmayacağım. Ne istiyorsam, istediğim zaman yapacağım. Hayatımdaki insanlara da saygı duymayı öğreteceğim.
Öncesinde hayatımı neresinden tutsam elimde kalırdı. Artık neresinden tutsam elime sevgi bulaşıyor. Ben ailemle paylaşmayı öğrendim. Yardım istemeyi öğrendim. Yalnız olmadığımı öğrendim. İyi ki şimdiki aileme ve arkadaşlarıma sahibim. Başka bir yerde, başka bir düzende ben olamazdım. İnsan sorunları bir kenara atıp geniş çerçeveye baktığında aslında ne kadar mükemmel olduğunu, nasıl dengede kaldığını anlıyor.
Acılara tutunmak için hayat çok kısa. Yaşayın yaşatın, sevin ve sevilin; hayatın şifresi çok kolay!
Yeni yaşımın bana hayırlı geleceğini biliyorum. Allah'ım bundan sonra beni mutsuzlukla barıştırmasın. Herkese de gerçeği görebilmeyi nasip etsin inşAllah. Annem, babam, kardeşlerim, arkadaşlarım ve diğer sevdiklerim için ne kadar şükretsem az. Onlar olmasa ben bir hiçtim. Hepsi benim iyikilerim. Hepsini çok seviyorum ve biliyorum ki ben yalnız değilim. Arkamda dağ gibi kocaman bir ailem var.
Ölüp sizi terk edenlerinize ağlamayınız Bilin ki onlar kurtulmuşlardır Bu dünyanın bütün kirlerinden arınmışlardır Her an sizin yanınızda olduklarına inanmayınız Kimse bu bataklığa geri dönmez Onlar huzurun kıyısında yaşar Azrail'in sizi kurtarmasını beklerler Ölüp gidenlerinizin ardından ağlamayınız Onlar gerçek hayata kavuşanlardır Siz içinde bulunduğunuz dünyaya Yanınızdaki insanlara Ak yüzlü yağmur gözlü görünen Fırtınalı kara bulutlarınıza ağlayın Toprağın altındakiler için değil Üstündekiler için ağlayın Unutmayın Bu dünyanın en büyük sınavı Yürüyen ölülerle yaşamaktır Yanınızda oturan ölüye ağlayın
Bir kız görüyorum aynada Ağlamış yaşanmışlıklara Saklamış avucunda parçaları Biriktirmiş iyileşecek ne varsa Bir kız çocuğu var aynada Kimi zaman kahkaha dolu bakışları Kimi zaman ağlamaklı olur dudakları Yansıyan bedeni değil ruhuydu aslında Dalıp gider yansımada Nefes almaz olur kitlenir bakışları Doluşur damlalar gözüne Gözbebekleri büyür Damlalar çıkmasın dışarı İnatla sıkılır yanakları Gülümser her şeye rağmen Sevmek bu değil mi der Hep mutlu olmak mı kuralı İnsanı yalnız da bırakır bazen
Fazla düşünmek çok önemli ve ehil kişiler tarafından yapılması gereken bir eylemdir. Saçma bir cümle kurduğumu, her insanın düşünmesi gerektiğini söyleyebilirsiniz. Haklısınız da. Müsade verin, hemen kendimi izah edeyim.
Düşünmek elbette çok kıymetli bir eylemdir. Ayrıca düşünmeden de başka hiçbir eylemi gerçekleştirmemiz mümkün değildir. Fakat fazla düşünmek de pek iyi gelmiyor insana. Hele ki bazı insanların bünyesine fazla geliyor kanaatimce. Düşünüp düşünüp en son hiç bir sonuca varamamak bunun en büyük kanıtıdır. Bir konuyu kafama takarım, düşünürüm, planlarım, karşılaştırırım, farklı yollara saparım, b planı - c planı yaparım, olurun yanında olmazı da düşünürüm... Gelin görün ki eyleme geçerken aklıma hiç gelmemiş, diğer insanların da aklına gelmeyecek saçmalıklar yaparım. Gülmeyin bu söylediğime, saçma da demeyin. Gerçekten samimi olarak söylüyorum. Bazen öyle ayarım bozuluyor ki fazla düşünmekten gidip en tuhaf yöntemleri deniyorum. En son kaçınılmaz son olarak elime yüzüme bulaştırıyorum.
Yazacağım inşallah yazacağım. Şu kafamı bir toparlayım, yapacaklarımı listeleyip düzenleyim; hem yazacağım hem de diğer işleri halledeceğim inşallah. Çok şey birikti yazacak. Hem heyecanlıyım hem de yetiştirememekten korkuyorum ama en kısa zamanda geri döneceğim sevgili Blogger. 💕
