28/07/2024 (03:21 - 04:27)
Koştu, koştu, koştu... Koştu kadın, yetişmek için çalınan zamanına. Koştu kadın, hissizleşen anılara. Koştu kadın, elinde kalan son umut parçasıyla... Koştu; hiç bilmediği yollarda, tanımadığı insanların arasında, hain tuzakların ortasında, nereye gittiğini bilmeden koştu. Düştü, kalktı. Güvendi, yalnız kaldı. İnandı, yarım kaldı. Bütüne ulaşmak içindi çabası. Koştu, koştu, koştu... Uçuruma geldi, atladı. Uçarım sandı, parçalandı. Topladı parçalarını, koştu, koştu, koştu... Durdu kadın. Buldum sandı, emanet etti parçalarını. Parçaları aldı adam, yapıştıracak sandı kadın. Yere döktü adam, ezildi kadın. Yarım kaldı kadın, ayağa kalktı. Önce süründü, sonra yürüdü. Tanıdık geldi ilk adımları, ilk gözyaşı, ilk çırpınışı, ilk kanatları... Onlar da böyle kırılmıştı. Ağladı kadın, ıslandı adam. Yalnızdı kadın. Koştu, koştu, koştu... Uçuruma geldi kadın, elini uzattı adam. Atladı kadın, orada kaldı adam. Uçtu kadın, izledi adam. Seslendi adam, duymadı kadın. Atladı adam, izledi kadın. Parçalandı adam, topladı kadın. Yalnızdı adam, yalnızdı kadın. Anladı adam, vazgeçti kadın. Ağladı adam, bulut oldu kadın. Koştu adam, sustu kadın. Durdu adam, koştu kadın. Kaldı adam, gitti kadın.
