20/08/2023(23:46) - 21/08/2023(15:22)
Metafizik dünya ile en güçlü bağlantımız rüyalardır. Hem bilinçaltımızda gizlenen duygu ve düşünceleri kolayca kavrayabildiğimiz bir dünya hem de Allah'ın bize mesaj iletmek için yarattığı bir araç olduğundan dolayı bazı rüyaların hafife alınmaması gerektiği kanaatindeyim.
Manevi dünyası gelişmiş birisi olarak çok sık rüya görüyorum. Tabii ki gördüğüm bütün rüyalara bir anlam yüklemiyorum. Önemli olan rüyalar bir şekilde kendini belli ediyor zaten. Bazen kendim hakkında anlayamadığım, karar veremediğim, ne istediğimi bilmediğim konuları rüyamda görüp kolayca karar verebiliyorum. Bazen gelecekte olacak olayları görüyorum. Rüya âleminde o kadar yol katettim ki lüsid rüyaları bile çok sık görmeye başladım. Beş dakikalık kestirmelerimde bile rüya görmek benim için çok kolay hâle geldi.
İki yıl önce hayatıma aylarca etki edecek bir konuyu rüyamda gördüm:
Karanlık, sisli bir havada bana tanıdık gelen bir açık mekânda merdivenleri merakla çıkıyorum. Çıktıktan sonra birini görüyorum. Yüzü net değil ama kim olduğunu biliyorum; okulda sabah sırada beklerken gördüğüm, saflığına ve masumluğuna inandığım o çocuk. O da beni gördü sanıyorum. Yanına gidecekken birden dönüp yürümeye başlıyor. Yanına başka biri geldi ve ona eşlik ediyor. Peşinden birkaç adım atıyorum. Tam yaklaşmışken yerdeki irili ufaklı, çok sayıdaki siyah yılanlardan adım atamaz oluyorum. Yanındaki kişiyle konuşuyor, gülüyor. Az sonra o kişinin bana ne kadar çok benzediğini daha sonra da aslında benim yansımam olduğunu fark ediyorum. Gerçek beni görmesi için çabalıyorum. Bağırsam sesim çıkmıyor, konuşamıyorum, yılanlardan adım atamıyorum. Biraz ileride arkadaşlarının yanına gidiyor. Ateşin etrafında hep birlikte şarkı söylüyorlar. Yanındaki yansımama çok güzel bakıyor. Gerçek beni görsün diye hâlâ çabalıyorum. Yansımam gülmüyor, konuşmuyor, boş boş bakıyor. Buna rağmen neden hâlâ anlamıyor? O kadar zor mu gerçekleri görmek. Sadece bir yansımaya mı inanıyor? Neden beni görmüyor? Derken iki yakın arkadaşım -biriciklerim- gelip beni iki kolumdan tutuyor. Yılanların arasında yürüyemezken onların yardımıyla merdivene gidiyorum. Bir anda beni merdivenden itiyorlar. Kaydıraktan kayar gibi iniyorum. Biraz önceki karanlık hava yok artık. Her yer nur gibi parlıyor. Aydınlığa çıkıyorum.
Sıçrayarak uyandım. Çok düşündüm bu rüya üzerine. Çok ağladım. Olacakların farkındaydım. Her şeyi önceden bilmenin güzel olduğunu sanan insanlar var. Ben bunu çokça yaşayan biri olarak söylüyorum, hiç de güzel değil. Yolunda gitmeyen şeyleri bilmeniz onları düzeltmenize yardımcı olmuyor. Olayların seyrini değiştirme fırsatınız olmuyor. Sadece ne zaman olacak diye bekleyip strese giriyorsunuz. Ben daha rüyayı görür görmez büyük bir yükün altına girdim. Biliyordum: Belki hiç konuşamayacaktık, belki gerçek kişiliklerimizle birbirimizi tanımayacaktık, belki başkaları yüzünden bir araya gelemeyecektik, belki beni kandıracaktı, belki ne yaşattığını bilmeden sadece mutlu olmaya çalışacaktı, belki sadece hayallerle yaşayacaktı. Biliyordum: Yılanlar benim ayağıma dolanacaktı, o da hayatına güle oynaya devam edecekti. Biliyordum: O benim sınavım, ben onun cezasıydım. Ben gerçekleri fark edip gözümü açacaktım, o görmezden gelip yoluna devam edecekti...
İlk zamanlar gereksiz bir rüya gördüm sandım. Boşuna üzüldüm, boşuna kafaya taktım, boşuna senaryo yazdım sandım. Birkaç ay sonra heyecanlı ve mutlu hâlimden uzakta, ilk yılanların zehri ile karşılaşmıştım. Merdiveni çıkmış, o çocukla karşılaşmış, peşine düşmüştüm. Ondan önce yılanlarla muhattap olmuştum.
Gördüğüm rüya gereksiz değilmiş. Yaşanılacakları önceden bilmenin bir faydası yokmuş. Yüzlerce yılan boş yere girmemiş rüyama. Bu hikaye başlamadan bitecekti. Ne yaşanacaksa yaşanacak sonra da yollar ayrılacaktı. O dalkavukça hayatına devam edecekti. Ben bulutların üstündeki köhne yerden uzakta bir nurla parlayacaktım.
Gördüm rüyamda olacakları ama dizginleyemedim duyguları. Verdim onlara fırsatı, geçemedim yılanları. Uyandığımda fark ettim olacakları. Zamanın enkazında tutamam mısraları...
Yılanlar dolanır ayaklarına
Kara kelepçeler gibi
Bağlar elini kolunu
Sen koşamazsın
O hapsolmuştur
Zamanın enkazında
...
08/05/2021
