21 Ocak 2024 Pazar

Hufre-i Nisyân

 Hani kaçamak bakışlarda
Saklardık sevdamızı
Elimizden alınacak gibi
Korkarcasına
Sanki bir çocuğun avuçlarındaki
Bozuk paralardı
Ne kumbaraya atıp biriktirmeye
Ne de harcamaya kıyamadığı
Çaresizliğimi ezberlemişti artık yolların
Gelemezdim
Seni sonsuzluğa gömmeyeyim için
Anlamazdın
Anlamazken bile haklıydın
Sormazdın hesabını
Boş kalan kollarının
Canım bu kadar yanmazdı
Keşke sorsaydın
Saçlarının boşluğa düşüren kıvrımlarından
Kaç kez düştüm amansızca
Gözlerinin pınarına
Yüzümde gezinirken bıraktığı
Parıltılardan bilirdim
Yakamoz kokardı ellerin
Şimdilerde
Bir kar küresi yalnızlığıdır tutkularım
Kendi hâlinde
Saf ve memnun
Senden arta kalan
Sönmüş bir mum
Ve ihaneti
Anlamsız kayboluşların
Ve dilimde
Aynı mısralar
Sana olmayan
Ama üzerine alındığın
Senden başkasına yakışmayacağını
Nasıl da anlamıştın
Hâlâ sensizlikle boğuşur çığlıklarım
Hâlâ sana açılır gözleri kabusların
Kalbim düşerken hufre-i nisyâna
İçimden bir his gizlice sığınır sana
...

2020
21/06/2023 (12:10-12:11)
19/01/2024 (13:03-17:55)
20/01/2024 (23:45)



Böyle miydim ¿

  Ben her zaman böyle miydim Böyle karanlık mı görürdüm dünyayı Dudaklarım hep böyle biçimsiz, mor Horlanmış menekşelere mi benzerdi Ellerim...

En Çok Okunanlar