18/08/2023 (02:30-03:14)
Geçmişi eşelerken fazla abartıp biraz fazla geriye gitmişim. Ne yapayım? Suçlayacak kimse bulamayınca gidebildiğim kadar gittim. Her şeyin bir tane bile olsa sorumlusu olmalıydı. Suçluları buldum bulmasına tabii. Belki onların da suçluları vardı ama bu ihtimal onları affetmem için yeterli değildi. Sonuçta suç üstüne suç eklemeyi tercih etmişlerdi. Bu durumda bana kalan tek seçenek onlardan nefret etmek, kin beslemekti...
§
21/02/2022 (12:57-13:17)
Kendi hayatlarını mahvetmişler; benimkini de uçurumun kenarında, ölümle kalım arasındaki o ince çizgide bırakmışlardı. Vâroluşumla hiçliğim, benliğimle engellerim, aklımla kalbim, istediklerimle sahip olduklarım arasındaki savaşta masum bir çocuk kadar suçsuz, çaresiz... Tek yapabildiğim sabretmek. Beklemek... Neyin geleceğini bile bilmeden beklemek. Tüm hislerimi, hayallerimi, umutlarımı darmadağın eden değersizlik duygusu bir kız çocuğunun tüm dünyayı yakmasına yetebilecek güçte bir kıvılcımdı. Reddedişlerimi, sınırlarımı insanlar anlamsız bulsa da, kimsenin işine gelmese de ben çok şey kazanmıştım. Bütün insanlardan uzaklaştım. Her şeyi terk ettim. Bütün arkadaşlıkları, sohbetleri, dertleşmeleri, masal diyârından kaçıp gelen beyaz atlı prensleri... Bir insanın kendine yetmesi için şart olan varoluş gerekçelerinin hepsinden de vazgeçmiştim. Ancak hepsinin karşılığı olarak kendi hayatımı kazanacak, benliğimle barışabilecektim. İnsanların benden beklediği sevgiyi sadece bu şartlarda onlara sunabilirim. Zamanı geldiğinde ben ihtiyacım olanı alacağım, hem kendime hem çevremdekilere yeteceğim, yetişeceğim.
O gün gelene kadar gördüklerimi görmedim, duyduklarımı duymadım; düşünmedim, anlamadım, hissetmedim. Aslında ben bu dünyada hiç vâr olmadım. O gün gelene kadar sessizim...
§
Ben de çok istedim bu çemberin içinde herkes masum olsun ama benim istememle olmuyor. Ben her ne kadar mantıklı düşünen bir genç olsam da geçmişte ve gelecekte birileri -eskilerin deyimiyle- cahillik etmişler, ediyorlar. Benim önümdeki engelleri zamanında birilerinin yaptığı cahillikler koymuş. Onların cahilliği yüzünden ben çok akıllıca davranmak zorundaydım. Nasıl olduğunu anlamak zor, biliyorum ama öyle işte. Ben bu kadar söylerim, anlayan anlasın.
İnsan söyleyemez bazı şeyleri. Ya kendine ağır gelir ya dinleyene ya hayatına ya da hayatındakilere. O yüzden sustum ben de. Kimseye anlatmadım. Burada bahsettiğime pişman olacağımı da biliyorum ama sustukça birikiyor, bırakmıyorlar yakamı. Sustukça birikiyor, duyulmuyor çığlıkları. Sustukça birikiyor, tutamam mısraları...
Bir susuşun ardında
Bir acı gizlidir
Sessiz bir çığlığın ardında
Bir kâhroluş gizlidir
Sustum, sustum, sustum
Çığlık sesi yankılarla kaybolan
Kimse duymamış
Ben yine sustum
...
30/07/2021 (?-08:25)
🌬️ Sustum-Şiir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız kendimi geliştirmeme yardımcı olacaktır. :)