03/05/2023(17:00-17:21)
-Telefon gırıldıysa senin baban ödeyecek!
-Ne alaha o'lum, ben n'aptım la?
(Sonrasında bir takım argo konuşmalar.)
Ben kavga edeceklerini düşünürken bir anda gülüşmeye başladılar.
-Aç da bi' dene foto çek gardaş. Selfie yapah.
Ben yanlarından geçip giderken gülmeye devam ediyorlardı. Az sonra beklediğim otobüs durağında onları tekrar göreceğimi düşünmeden yoluma devam ettim.
Durağa yeni gelmişlerdi ki içlerinden birisi bir şey söyledi. O an insanların doğarken yaşamlarının temelini seçemedikleri, belirli bir yaşa kadar da birçok seçimden mahrum bırakıldıkları gerçeği insanlığa büyük bir tokat atmıştı. Bu tokattan hiçkimsenin haberi yoktu. Bu gençlerin yaşamından da kimsenin haberi yoktu. Aslında haberleri olması şart değil. Sadece insanları tanımadan yargılamayı bıraksak çok önemli bir adım atmış oluruz. Dışardan bakınca birçok kişinin uzak duracağı, tabiri caiz ise serseri damgası yemiş, güya hiçbir işe yaramayan bu gençler feleğin çemberinden erken geçmişler. Belki de bu yüzden ayağa kalkmaları çok zor olmuş. Arkadaşının gevşek gevşek sorduğu, "Yurtta size n'aptılar ki?" sorusuna aynı gevşeklikle, "N'apmadılar ki o'lum" diye karşılık verdi, konuyu kestirip attı. Hemen ardından, "O kuş ölmüş gibi. Goş gurtarah." dedi.
-Öldüyse n'apacan? Arabaların ortasına mı atlayacan şu trafikte?
-Olsun o'lum. O da can la.
Baktıkları yöne döndüm, baktım. Kuş kendisini toparlamış, yavaş yavaş kanat çırpıyordu. Fazla yükselmeden uçarak uzaklaştı.
Çok saygıdeğer(!), kültürlü insanların öğrenemediği merhameti daha küçük yaşlarda ezilmiş olan yüreklerinde hâlâ taşıyabiliyor olmalarını anlatmak istedim. Kendi seçemedikleri hayat şartları yüzünden modern(!) dünyadan dışlanan insanların gerçek saygıdeğer kişilikler olduğunu kanıtlamak istedim belki de. Bu küçük ve anlamlı şahitliğimi gizlemeyi kendime yediremedim. Ben o genç arkadaşlarda köşe bucak kaçtığım dünyada bulamadığım insanlığı gördüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız kendimi geliştirmeme yardımcı olacaktır. :)