Yeryüzündeki her insanın gökyüzünde kendine ait birer yıldızı olduğunu hayal etmiştim.
Birbiri için yaratılan insanların yıldızları oluştukları andan itibaren iletişim halinde oluyorlar, takip ettikleri insanların her halini kendi aralarında paylaşıyorlardı. O iki insan bir araya gelinceye dek yıldızlar muhafız gibi davranıp onların kalplerine giren çıkanı kontrol ediyordu. Yanlış kişilere aşık olmasınlar diye önlem alıyorlardı. Onları zamansız duygulardan koruyor, doğru zamana saklıyorlardı. Öyle her önlerine geleni içeri almasınlar, hayal kırıklığına uğramasınlar, ne zamanlarını ne duygularını ne de kendilerini tüketmesinler, doğru insan gelince evini harabe bulmasın diye çabalıyorlardı. Nihayet iki insan bir araya gelince onların kalbini başbaşa bırakıp sonsuzluğa uğurlanıyorlardı.
Ne yazık ki insanların çoğu gökyüzüne bakmayı bilmezler. Onlara göre özgürlük kendini sevmekten ve korumaktan daha çok sınırlara asice karşı koymaktı. Sınırların iradeyi aşağılayan zincirler değil, duygu ve düşünceleri yükselten basamaklar olduğunu anlamazlardı. Bu yüzden kim bilir kaç tane muhafız zamansız sevgilerle aldatıldı. Aldatılmak bir toz bulutunu anında dağıtırdı. Sınırsız insan muhafızın kıyacıydı...
Ve bazı insanları geceye aşık oluşundan tanırsınız, onların sabırla bekledikleri biri vardır. Gökyüzünün her gece başka bir anlamı vardır. Yıldızlardan sabırla bekledikleri mesajlar vardır. Dertlerini geceye dökerler, milyonlarca yıldız içinde hangisi onları dinler bilmeden. Yıldız kayınca dilek tutmayı bilmezler, nereye gittiğini merak ederler. Anlamazlar: Çok yakınlarından geçen yıldızlar neden durup bir kere selam vermezler?
Bu hayallere dalışımın ardından henüz tanışmadığım o insanla bir şeyler paylaşmak istedim. Harebeye dönmekten ucuz kurtulan kalbimi ona şikayet etmek istedim. Evimizin dört bir yanında çıkan yangınları söndürdüğümü bilsin istedim. Geceler derdimi anlamaz oldu, o anlasın istedim. İstedikçe düşledim, düşledikçe düştüm. Düşüşler ağlatırmış, o gece öğrendim. Birbirimizi bulmak kolay olmayacaktı, ağlayınca anladım. Anladım, bu yollardan o da geçip en sonunda bana gelecek. Gelmek isteyecek, istedikçe düşleyecek, düşledikçe düşecek, düşünce öğrenecek... Öğrenirse ağlamayı, tutamam mısraları...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız kendimi geliştirmeme yardımcı olacaktır. :)